زمان روایی در رمان احتمالاً گم شده ام بر اساس نظریۀ ژرار ژنت

چکیدهبسیاری از داستان­نویسان معاصر امروز‌ ایران، تحت تأثیر آثار نویسندگان معاصر غرب به نوشتن داستان پرداخته­اند. در‌این میان، نویسندگان زن نیز از سهمی به­سزا برخوردارند. انعکاس روحیات و رنج­ها و محدودیت­های آنان در مجموعۀ داستان­ها و رمان­های خود به خوبی مشاهده می­شود. در این پژوهش، نویسنده با رویکرد به مقولۀ تکنیک­های روایت­پردازی ژنت از یک سو و داستان احتمالاً گم شده­ام اثر سارا سالار از سویی دیگر، مهم­ترین تکنیک­های روایت­پردازی از نظر ژنت را بررسی و تحلیل خواهد کرد. در‌این پژوهش، به طور خاص  به مقولۀ زمان در روایت بر اساس نظریۀ ژرار ژنت، می­پردازیم. وی نظریۀ خود را در باب زمان روایت در سه محور نظم، تداوم و بسامد ارائه می­دهد. از آنجا که زمان روایت یکی از مؤلفه­های بارز در داستان احتمالاً گم شده­ام است، در ادامه به تطبیق‌ این شگرد روایی، در گزاره­های داستان یاد شده می­پردازیم.  همچنین نشان می‌دهیم که عامل زمان­پریشی، آن هم از نوع گذشته­نگری، در ‌این داستان دارای بیشترین کاربرد است که باعث کند شدن زمان روایت نیز شده است.